Julia Cimafiejewa 

Autoportret w postaci pestki awokado

Ta książka to poetycki autoportret autorki, która mieszka na wygnaniu, wędrując po różnych miastach Europy. Bohaterka prowadzi rozmowy z żywymi i umarłymi, z krewnymi i obcymi, z roślinami i ze zwierzętami, z ulicami i miastami. Przede wszystkim zaś z samą sobą – dziewczynką z poleskiej wsi, której znana jest trucizna i słodycz wilczych jagód i której przypadło urodzić się w czasach zmian. Studentką, która odkrywa dla siebie świat w zniewolonym kraju. W końcu dorosłą kobietą, która wybrała poezję jako sposób komunikacji ze światem i której głos brzmi dzisiaj w przeróżnych językach. Ten głos jest pełen trwogi, czasami smutny, czasami zamyślony, ale zawsze wyraźny, dociekliwy i słyszalny. „To ja” – cicho, ale z pewnością mówi pestka egzotycznego owocu z tego bogatego w barwy i półcienie obrazu, afirmując życie i jego nieskończoną, zwycięską różnorodność. – Alhierd Bacharewicz

„Lektura niezbędna i druzgocąco piękna” – Pierce Alquist

„Poetyckie obrazy bezsłowia, udaremniona regeneracja i katastrofa ekologiczna nadają tej książce głębię i zapowiadają Julię Cimafiejewę jako poetkę, której będziemy chcieli czytelniczo towarzyszyć w przyszłości.” – Jessica Johnson