Agnė Žagrakalytė
Klara. Bande dessinee
Głodująca półsierota? Przemytniczka narkotyków? Ofiara lokalnego chuligana? Rysowniczka komiksów? Klara? Klarcia? Klarusia? Kim jest? Jedną z nich? Wszystkimi naraz? Czy sztuka i fantazja pomogą jej poradzić sobie z rzeczywistością? Powieść o sytuacji Środkowoeuropejczyka w świecie Zachodu. O zranionym dziecku w świecie dorosłych. O pragnieniu wolności od tego, co obciąża. O przeszłości, która prześladuje. O pracy nad sobą i ucieczce od siebie. O dążeniu do integracji i ciągłym rozpadzie. Oraz o bardzo smacznych pierożkach.
Jak mówi sama bohaterka: „przecież jesteśmy Litwinkami, a Litwini nie potrafią pisać powieści, nigdy nie umieli i nigdy się nie nauczą, całe swoje życie piszą jeden wlokący się w nieskończoność wiersz” – osąd tyleż surowy, co sarkastyczny, niemniej Klarze do poezji jest bardzo blisko, przede wszystkim za sprawą gęstego języka, skłonnego do gier słownych, onomatopei oraz – jak na komiks tekstem przystało – plastycznych, barwnych opisów.
Agnieszka Smarzewska
„Klara” to bardzo surowa proza, oszczędna w słowach, bez wielu przymiotników i górnolotnych określeń, bez ozdobników i niepotrzebnych dygresji. Jednocześnie jednak, co wbrew pozorom nie stoi w sprzeczności, niezwykle poetycka. Opowieść o dziewczynce. Opowieść o kobiecie. Opowieść o samotności, o ciągłej ucieczce i zacieraniu śladów.
Doris
