Jurko Gudź
Jurko (właśc. Jurij) Gudź (1956–2002) – poeta, prozaik, dramatopisarz, krytyk literatury i sztuki, eseista, publicysta, malarz, dziennikarz, tłumacz, performer. Jedna z ważnych postaci ukraińskiego undergroundu literackiego przełomu lat 80.–90. ubiegłego wieku.
Urodził się na Żytomierszczyźnie. Ukończył technikum geologiczne w Kijowie oraz Kijowski Państwowy Instytut Pedagogiczny im. M. Drahomanowa. Pracował jako geolog eksplorator, nauczyciel historii i plastyki w wiejskich szkołach, muzealnik w muzeum etnograficznym, dozorca nocny w sanatorium, a także w redakcjach licznych gazet i czasopism oraz w wydawnictwach. Prowadził warsztaty literackie w Żytomierzu, gdzie mieszkał w ostatnich latach życia i został zamordowany w niewyjaśnionych okolicznościach.
Jego pierwszy tomik poetycki Postscriptum do milczenia (Postscriptum do mowczannia) ufundowany przez anonimowego darczyńcę ukazał się w 1990 r. w Toronto (sam autor dowiedział się o nim dopiero po 8 latach). Poza tym ogłosił drukiem tomiki poezji: Mały koncert dla samotnego kronopia (Małeńkyj koncert dla samotnioho chronopa, Kijów 1991), Hafty, kronopie, bez (Wyszywky, chronopy, bez, 1992), Mleko kronopi glosolalijne (Młeko chronopiw hłosołalijne, 1994), Walka z chorym aniołem (Borot’ba z chworym janhołom, Kijów 1997), powieści Nie-my (Ne-my) i Hesychia (Isychija) publikowane na łamach czasopisma „Kurjer Krywbasu”, zbiór opowiadań Zaklinanie niewidzialnych skrzydeł (Zamowlannia newydymych krył, Tarnopol 2001). Profetyczny poemat Barykady na Krzyżu (Barykady na Chresti) ukazał się drukiem dopiero po śmierci autora.
Laureat Nagrody Międzynarodowego Konkursu Poetyckiego w Triuggio we Włoszech (1994), Nagrody Fundacji im. J. Baczynskiego „W zwierciadle słowa” (USA, 1997), Ogólnoukraińskiej Nagrody im. Iwana Ohijenki w dziedzinie literatury (2001).
